اشاره اجمالى به صحيفه ابراهيم
در سومین سال بعثت، در شرایطیکه هنوز دعوت اسلام علنی نشده و پیامبر به
انذ ار خویشان نزدیک (۱) مشغول بود، سوره اعلی برای
نخستین بار اشاره ای اجمالی به صحف پیشین، یعنی صحف ابراهیم و موسی می
نماید:
ان هذا لفی الصحف الاولی ، صحف ابراهیم و موسی.
به این ترتیب نام ابراهیم با یاد صحیفه او در قرآن آغاز می گردد تا
مسلمانان بدانند پیام سوره اعلی، یعنی این حقیقت که: «رستگاری و فلاح انسان
در گرو تزکیه نفس و بخاطر داشتن نقش ربویت و رو کردن باو است اما مردم،
علیرغم آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است دنیای پست مادی را ترجیح می دهند»،
(۲) نه پیامی تازه و بدیع، بلکه تکرار حقیقتی است که در
صحف ابراهیم و موسی نیز بیان گردیده است.
چنین اشاره و تذکری، ارزش و اهمیت انبیاء عظامی همچون ابراهیم و موسی را در
اندیشه ایمان آورندگان تعالی میدهد و آماده شان می سازد تا بتدریج با
داستان شگفت آور آنان آشنا گردند.
۱ - و اندر عشیرتک الاقربین (شعراء ۲۱۴)
۲ - قد افلح من تزکی و ذکر اسم ربه فصلی، بل توثرون
الحیوه الدنیا ، و الاخره و ابقی
